Filmde bir grup öğretmen sırtına tahta alarak İran’da okuma yazması olmayan çoçuklara okuma, yazma öğretmek amacıyla İran ve Irak sınırı arasında ev ev dolaşarak çoçuklara ve yetişkinlere okuma yazma öğretmeye çalışırlar.Öğretmenlik yaparak geçimlerini kazanan bu insanlar sadece karın tokluğuna bölgedeki insanlara eğitim vermeyi amaçlamakta bölgedeki insanlara okuma yazma öğretmeye çalışmaktadırlar.Bu gönüllü öğretmenler bu kadar sıkıntılı ve zorlu şartlara rağmen çalışmalarına rağmen bölge insanı okuma yazma konusunda istekli olmamakta hatta bu iyi niyetli insanları reddetmekte onlardan kaçmaktadırlar.Burada tüm zorluklara ve kötü şartlara rağmen insanlara bir şeyler öğretme çabasında olan son derece azimli öğretmenlerin durumu anlatılmaktadır.Filmde kullanılan tahtalar son derece dramatiktir hem eğitim aracı hem de kendilerini yeri geldiği zaman kullandıkları araç olarak karşımıza çıkmaktadır.Filmde bölge halkının yaşadığı zorluklar ve devletin yaptığı ağır baskılar bölge halkını eğitimden uzaklaştırmış sadece yaşamlarını sürdürmeyi amaçlamışlardır.Buda öğretmene ve öğrenmeye olan bakış açısını değiştirmiştir. Filmin bir önemli yanı ise Halepçe katliamını gözler önüne sermek ve bölgede yaşanan savaşlar yüzünden insanların psikolojik çöküntüsünü ve geçim sıkıntılarını ortaya koymaktadır. [full-post]